In Egypte werden er al vanaf 1896 projecties in café's vertoond. In de jaren twintig komen de eerste speelfilms uit, ze zijn romantisch en bestemd voor de stedelijke middenklasse.

De eerste film met een geheel Egyptische filmploeg is Leila van Orfi Bengo, uit 1927. Sindsdien kent Egypte een belangrijke filmproductie, die verreweg de belangrijkste van de Arabische wereld is geworden.

In de jaren dertig wordt de sprekende film ontdekt. The white Rose van Mohamed Karim uit 1932 is een van de eerste en tevens het begin van een geliefd Egyptisch genre uit die tijd, de muzikale komedie. Veel zangers en zangeressen, met name Oum Khaltoum, hebben hun bekendheid te danken aan hun rollen in deze films. In 1935 wordt studio Misr gebouwd, die uit zal groeien tot een van de grootste Egyptische productie-maatschappijen.

In de jaren veertig ontstaat het realisme, met bijvoorbeeld Determination van Kamal Selim. Films uiten sociale kritiek en vertellen over gewone mensen. Scenario's worden geschreven door belangrijke schrijvers, zoals Naguib Mahfouz, die later met zijn realistische romans de Nobelprijs voor de literatuur zal winnen.

Het eind van de monarchie, in 1952, versterkt het realisme nog verder. De Egyptische cinema van die tijd is patriottistisch, historisch en sociaal bewogen. De jaren veertig en vijftig worden wel de gouden eeuw van de film genoemd. In die tijd waren vooral Omar Sharif en zijn vrouw Faten Hamama zeer populair.

Eind jaren zestig, begin zeventig is een slechte periode voor de Egyptische film. Dit komt door de zesdaagse oorlog en door de overgang van de film als staatsonderneming naar privéproductie. Vanaf die tijd worden er veel commerciële films gemaakt en steeds meer Amerikaanse films geïmporteerd.

In de jaren tachtig is er sprake van een 'nouvelle vague'. Belangrijke filmmakers uit die tijd zijn Mohamed Khan en Atef el-Tayeb.

Begin jaren negentig worden vier filmmakers bekend, die nu bekend staan als "de groep van vier" : Atef Hetata, Asma Al-Bakri, Youssri Nasrallah en Radwane Al-Kachef.

Youssef Chahine is de bekendste filmmaker buiten Egypte op dit moment. Hij maakt films sinds de jaren vijftig, in verschillende genres, maar veelal realistisch en sociaal kritisch.