Unsung divas of the silent screenLyda Borelli, Francesca Bertini en Pina Menichelli op site Unsung divas of the silent screen over diva's (internationaal) van de stomme film. Korte biografie en links naar foto's, tekeningen en affiches van films. [en] Kata Web CinemaAankondiging van diva-programma op filmfestival New York, met clipje met Borelli, Bertini, Mazzini en Gys. [it] Pacific Cinemateque: Divine DivasSite van filminstituut Vancouver. Black & White / Italian NeorealismeFilmwebsite met onderdeel over het neorealisme in de Italiaanse film. Beschrijving van neorealistische films, regisseurs, acteurs, geschiedenis. Literatuurlijst, links naar filmsites en naar sites voor videohuur en -aanschaf. [en] Neoweb: the Italian Neorealism HomewebGeschiedenis van het Italiaanse neorealisme aan de hand van de films Open City, Bicycle Thief, Umberto D. [en] Bright Lights FilmjournalEen interview met Felinni op de site van e-zine Bright-lights. [en] La artiste di Frederico FelliniBiografie en filmografie van Fellini met veel links naar de Internet Movie Database. [en] Frederico Felinni Internet FanclubWebsite van fanclub van Felinni. Over zijn leven, zijn films, zijn
tijdgenoten. Met foto's en een link naar een site met soundtracks. Marcello MastroianniBiografie van Marcello Mastroianni en een interview. Links naar andere
sites en fansite. [en] Bacfilms: La vie est belleOver La vita è bella van Roberto Benigni. Affiche, synopsis, pers en een gesprek met Benigni. [fr] Cinema Paradiso: The Italian Movie Posters ParadiseAffiches van Italiaanse films, ingedeeld naar regisseurs, acteurs en actrices. [en] |
De Italiaanse film verkeert in een crisis, er wordt zelfs van verloedering
gesproken. Op het moment heeft dat alles met de politiek van Berlusconi
te maken. Als eigenaar van de grote film maatschappij Medusa en van
verschillende bioscopen en televisiestations, heeft hij in feite de
hele filmketen in handen. Medusa produceert en distribueert films (in
bioscopen van Berlusconi). Daarna verschijnen ze op Berlusconi's videolabel
en worden ze op zijn televisiestations vertoond. |
Het aantal filmbezoeken is in Italië onverminderd hoog gebleven en vertoont de laatste jaren zelfs een stijgende lijn. Eind jaren negentig werd het recordaantal van meer dan honderd miljoen bezoekers per jaar bereikt. Dit was vooral het gevolg van een enorme toename van het aantal filmzalen: 518 nieuwe zalen in 1997 tegen 75 in 1996. Box Office MojoMet internationale en up to date box-office cijfers. [en] 35mm.itFilmladder Rome. [it] MedusaUp to date box-office cijfers. Foto's, namen, links van reeds vertoonde en nog verwachte films. [it, en] |
In de jaren twintig domineren de Hollywood-films het filmaanbod in Italië, maar in de jaren zestig is de helft van het filmaanbod van eigen bodem. Dan begint de succesvolle periode waarin Italiaanse films niet alleen in eigen land populair zijn maar ook mondiaal bekend en geliefd raken. Vanaf de jaren zeventig wordt er meer en meer voor de internationale markt geproduceerd, veelal in co-productie met andere landen. Films zoals Last Tango in Paris (met Marlon Brando) en Novecento (met Robert de Niro en Gérard Dépardieu) zijn daar bekende voorbeelden van. Eind jaren zeventig loopt de productie fors terug. Dit wordt veroorzaakt
door de toenemende populariteit van de televisie en door teruglopende
subsidiëring, maar ook door de invloed van de commerciële
omroepen op het filmklimaat. Als tegenwicht voor de Staatsomroep RAI,
die gewoontegetrouw veel aandacht besteedde aan producties uit eigen
land en daar ook financieel aan bijdroeg, begonnen de commerciële
omroepen (met als belangrijkste Fininvest van Berlusconi) goedkope B-films
uit te zenden. Dit waren voor een belangrijk deel oude Hollywoodproducties.
Momenteel is het filmaanbod in de Italiaanse bioscopen voor slechts
15% films van eigen bodem. Zelden bereiken deze films het buitenland.
De import van Amerikaanse films liep begin jaren negentig terug van 254 naar 180. Uit Frankrijk, sinds lang het tweede importland, worden eind jaren negentig nog slechts 20 films geïmporteerd, terwijl dit er eind jaren tachtig nog 58 waren. De import uit Engeland is gestegen van 16 in 1993 tot ongeveer 40 eind jaren negentig. |
Vlak na de Tweede Wereldoorlog ligt de productie van Italiaanse films op ongeveer 65 films per jaar. Daarna stijgt de productie tot tegen de 200 films per jaar halverwege de jaren vijftig. Na een korte terugval eind jaren vijftig (rond de 130 films per jaar) komt de productie in de jaren zestig en zeventig op zo'n 220 tot 250 films per jaar. Vanaf 1975 daalt de productie sterk tot een jaargemiddelde van ongeveer 120 films per jaar en tot ongeveer 100 films per jaar begin jaren tachtig. In de jaren negentig zet de daling verder door. In 1995 worden er slechts 77 films geproduceerd. Eind jaren negentig tekent zich een licht herstel af. |